Vakantie met een andere wending

Nog twee weken knallen met het Nederlands Team en dan zou ik na een lang seizoen de handbalschoenen even verruilen voor de teenslippertjes. Sport tenue in de kast, zomerjurkjes er uit. Alleen die twee weken, die liepen helaas even anders dan verwacht ..

Verkeerde kant op gekanteld

Aan het einde van de eerste week stage, stonden er twee oefeninterlands tegen Rusland gepland. Hier keek ik erg naar uit, want wedstrijden spelen is het leukste wat er is. De week kon dan ook niet snel genoeg voorbij gaan.. of toch wel? Woensdag was een dag zoals de meeste dagen er die week uitzagen; twee keer trainen op een dag en tussendoor wat vrije tijd. De eerste training verliep lekker, de tijd vloog voorbij. Totdat deze voor mij stil stond. Totaal onverwachts maakte ik in de dekking een misstap waardoor ik op een voet belandde, het enige wat ik me daarna nog kan herinneren is de verschrikkelijke pijn die ik voelde. Ik wist meteen; dit is foute boel! Binnen no time zwol mijn enkel op naar drie keer de dikte die hij normaal heeft en hiermee werd mijn gevoel bevestigd; foute boel.

Boosheid, teleurstelling, verdriet, alle emoties kwamen samen. Uitgerekend nu, tijdens deze week, vlak voor die oefeninterlands. Geen simpele bal op mijn vingers en door, maar voor het eerst écht geblesseerd.

Een ritje naar het ziekenhuis, tig wachtruimtes en vijf keer hetzelfde verhaal herhalen kreeg ik na twee uur eindelijk de uitslag; niets gebroken, maar mijn banden hadden een flinke klap gemaakt.

En toen kwam het zware werk; rustig aan doen. Iedereen die mij ook maar een béétje kent die weet, Dione kan niet stilzitten. Helaas was dit wel mijn realiteit; ijzen, been hoog houden, zo min mogelijk belasten, op krukken lopen en repeat.

Alle kleuren van de regenboog

Na een paar dagen had mijn enkel alle kleuren en trok dit zelfs door naar mijn scheen en kuit. Niet oké en dus volgde een MRI. Hierna was meteen duidelijk waarom mijn been er zo gehavend uitzag: twee van de drie buitenste enkelbanden zijn afgescheurd en de binnenste enkelband is ingescheurd.

Als je dan geblesseerd raakt, moet je het schijnbaar maar meteen goed doen..

Geluk bij een ongeluk is het nu dus vakantie. Alle tijd om goed en rustig te herstellen en er voor te zorgen dat ik straks weer fit ben, zonder het gevoel te hebben dit te moeten overhaasten. Natuurlijk gaat het me alsnog allemaal te langzaam, maar de tijd is aan mijn kant dus ik heb er alle vertrouwen in!

Fijne vakantie allemaal!