Een drukke zomervakantie

Heyhoi, daar ben ik weer. Helaas niet vanuit één of ander zonnig oord, maar ‘gewoon’ vanaf thuis vanachter mijn laptopje. Want waar voor de meeste mensen de zomervakantie in het teken staat van dingen als zon, zee, strand, zwemmen en relaxen, zat en zit dat er voor mij deze periode niet in en vulde ik het heel anders in. Hoe? Dat ga ik jullie vertellen!

Einde academie

Het seizoen bij VOC had ik natuurlijk al afgesloten (met hele mooie prijzen), maar bij de handbalacademie gingen we nog wat langer door. Inmiddels is ook daar het seizoen tot een einde gekomen, zit mijn tijd op de academie er definitief op en dus werd het tijd om te starten met het leeghalen van mijn kamer. Mijn kamer is altijd geordend en alles is netjes opgeborgen, dus ik dacht dat ik zo klaar zou zijn, maar niets bleek minder waar. Blijkbaar ben ik té goed in spullen opbergen en zo verbaasde ik me bij ieder laatje of kastje dat openging hoeveel er daadwerkelijk in lag. Uiteindelijk kostte het een hele dag heen en weer sjouwen, leverde ik mijn sleutel in en sloot ik het hoofdstuk HandbalAcademie af. Dit betekend overigens niet dat ik rust had, maar wel dat de focus volledig gericht kon worden op de laatste avonturen met Jong Oranje.

De allerlaatste jeugdinterlands

Mijn kamer is dan wel helemaal leeggeruimd, mijn handbalschoenen konden zeker nog niet de verhuisdozen in. Van 1 – 15 juli ging ik namelijk naar Hongarije, samen met 15 andere speelsters en onze staf strijden op het WK onder 20 in Debrecen. Een WK met een bijzonder randje; onze eerste, maar tevens ook laatste jeugd WK!

We hadden als team maar één doel; Wereldkampioen worden! Het doel dat we al vier jaar voor ogen hebben en waarvoor we ooit begonnen met de slogan ‘teamwork makes our dream work’. Eentje die niet zomaar behaald zou worden, maar waar we voor de volle 200% samen voor zouden moeten werken.

We speelden een sterke poulefase, met 4 winstpartijen, een gelijkspel en een nipt verlies. Vervolgens kruisten we met poule D, vooraf bestempeld als de zwaarste poule, en kwam Zweden als tegenstander uit de koker. Bij winst zouden we bij de laatste 8 zitten, bij verlies zouden we gaan spelen om de plaatsen 9-24. Er stond dus heel veel op het spel. Uiteindelijk stapte er slechts 1 team met een grote lach van het veld; NEDERLAND! Kwart finales we komen er aaaan.

Volgende horde; Rusland. 60 minuten lang gaven we alles wat we hadden en bleven we tot het einde in onszelf geloven, maar uiteindelijk verloren we met twee doelpunten verschil van de Russen. Wat op dat moment rest is teleurstelling en tranen. Het besef dat je doel niet meer behaald kan worden, er geen halve finale gespeeld gaat worden, er geen medaille kansen meer zijn komt keihard aan, bij iedereen. Maar topsport bestaat nu eenmaal uit winnen én verliezen, juichen én tranen wegpinken. Maar we waren nog niet klaar, het toernooi was nog niet klaar en dus moeten we door. Teleurstelling omzetten in energie, koppen weer dezelfde kant op en opnieuw voor het hoogst haalbare gaan; een vijfde plek!

Om überhaupt voor die plek te mogen gaan spelen, moest er eerst gewonnen worden van Frankrijk. Konden we de mentale klap te boven komen, ons eigen spel laten zien? JAZEKER! De ontlading na de winst op Frankrijk was groot en het geloof dat we die vijfde plek gingen veroveren nog groter.

En dan is het opeens zo ver. Deze wedstrijd betekende niet alleen dat we als vijfde zouden kunnen eindigen, maar ook dat we onze laatste jeugdinterland zouden spelen. Na 6 fantastische jaren bij de verschillende jeugdselecties, zou dit de laatste keer worden. Nog één keer het volkslied zingen met dit team en nog één keer met elkaar knallen. We zijn een hechte groep geworden en dat maakt dit hoofdstuk afsluiten niet gemakkelijker. We speelden ons eigen spelletje, lieten zien waar we als team toe in staat zijn en met een ruime overwinning op Denemarken stapten we als winnaars van het veld. Heerlijk om je laatste interland winnend af te sluiten en dat uitgerekend tegen het land waar ik komend seizoen zal spelen!

Wat rest is niets dan trots. Trots op dit team, trots op wat we al die jaren hebben laten zien en trots op het uiteindelijk resultaat. Want ondanks dat we met een ander doel naar Hongarije toegingen, is vijfde van de wereld worden nog steeds een prachtig resultaat en zelfs het hoogste wat een U20 selectie ooit bereikt heeft.

Niks moet, niksen mag

Na een lang seizoen is dan nu ook voor mij eindelijk de zomervakantie aangebroken. Lang is het niet, maar toch heb ik nog anderhalve week om van mijn laatste dagen in Nederland te genieten. Anderhalve week waarin niks moet en niksen mag. Dan is het tijd om naar Denemarken te vertrekken en te starten bij mijn nieuwe club. De laatste spullen worden gekocht, langzaam begint het afscheid nemen van vrienden en familie en dan ben ik klaar voor mijn nieuwe avontuur!

Enne, dat papiertje van de vorige keer? DIE IS BINNEN! Ik vertrek dus met mijn propedeuse Sportkunde op zak en kan me komend seizoen volledig focussen op het leren van de Deense taal.
Maar wees gerust, de volgende blog zal gewoon in het Nederlands verschijnen ;) Fijne vakantie allemaal en tot dan!