Een bijzondere week vol vrolijkheid

Hallo allemaal, wat fijn dat je dit leest. Ben je voor het eerst of ben je al geweest? Scrol met je muis en pak een kopje thee, ik ben Dione en dit is blog nummer 2!

Waar komt al die vrolijkheid vandaan?

Afgelopen week brak eindelijk de zon weer door, een heerlijke temperatuur waar ik al een poos naar uitkeek. De sproetjes op mijn gezicht komen weer tevoorschijn en de tube zonnebrand en ik gaan ook weer hand in hand. Fijne bijkomstigheid van die bos rode haren zullen we maar zeggen ????

Hoewel ik ultiem genoten heb van het mooie weer, is dat niet hetgeen dat mij de grootste glimlach bezorgd. Als handballiefhebber (en jaaa dat zijn we toch allemaal) heb je het vast en zeker meegekregen; de Best of Three (BOT) finale wedstrijden om het landskampioenschap zijn weer in volle gang! Dit zijn de wedstrijden waar je het als speelster het hele seizoen naar uitkijkt en waar je zo hard voor werkt en nu ging het eindelijk beginnen.

Zondag 22 april 2018, de warmste 22 april ooit gemeten, stond in het teken van de eerste finalewedstrijd. En dan heb ik het uiteraard niet over de bekerfinale tussen AZ en Feyenoord maar over de strijd die los barste in de Trefkoele in Dalfsen!

Het hele jaar zijn we natuurlijk al bezig met afspraken, structuren en tactieken. Deze worden in de laatste weken tot in de puntjes doorgenomen en extra bijgeschaafd. Daarnaast kijk ik zelf ook nog graag naar videobeelden van eerdere wedstrijden om te zien waar verbeterpunten liggen, wat ik vooral niet meer moet doen, maar ook naar wat juist wel werkte en goed ging. Maar voor we het gaan hebben of dit het gewenste resultaat heeft opgeleverd, zal ik eerst vertellen of ik misschien nog gekke rituelen heb.

Bijgeloof/rituelen

Bijgeloof of het hebben van bepaalde rituelen, veel sporters schijnen hier 'last' van te hebben. Zo moet ik bijvoorbeeld altijd meerdere keren controleren of ik wel écht mijn schoenen in mijn tas heb gestopt. Ondanks dat ik het allang zeker weet, kijk ik altijd voor vertrek nóg een keer. Aankomen bij een wedstrijd zonder schoenen kan natuurlijk niet!

Verder heb ik ook nog het trekje dat ik voor iedere penalty de bal even in de lucht gooi. Waarom ik dat doe en hoe dat ontstaan is? Geen flauw idee! Handbal haalt blijkbaar gekke dingen in me naar boven ???? Gelukkig voor mij blijft het bij deze twee dingen, anders zou ik mezelf behoorlijk gek kunnen maken voor een wedstrijd (want hallo je moet al die rituelen wel onthouden hé) en dat moeten we natuurlijk niet hebben!

Bij VOC hebben we als team ook wel een aantal vastigheden. Zo heeft bijvoorbeeld iedereen een vaste plek in de kleedkamer en wordt hier absoluut niet van afgeweken en ook in de warming-up loopt iedereen op een vaste positie.

Resultaat

Terug naar die eerste wedstrijd van de BOT om het landskampioenschap, want er is maar één ding mooier dan het spelen van een finale en dat is.... de finale WINNEN! En dát is wat we gedaan hebben! Het was niet het mooiste handbal wat er getoond werd en het was ook zeker niet onze beste wedstrijd (finales staan altijd bol van spanning), maar we hebben 60 minuten lang geknokt voor wat we waard waren en de overwinning over de streep getrokken! HEEEEERLIJK gevoel, de eerste klap is immers een daalder waard!

29 april; Tijd voor de tweede finalewedstrijd. Dit keer geen zonnetje, maar misschien wel 10x zoveel spanning. Vandaag kunnen we de klus immers klaren en de dag eindigen met een groot feest! Maar je kunt uiteraard beter achteraf juichen dan je vooraf rekenen en daar was ik me maar al te goed bewust van. We hadden nu immers nog niets en moesten eerst maar eens deze tweede wedstrijd zien te winnen wilden we ons voor de tweede keer op rij landskampioen kunnen noemen. En gemakkelijk was het zeker niet. Hoewel de stand anders doet vermoeden begonnen we stroef en door slordigheden kon Dalfsen vervolgens weer heel dichtbij komen. De tweede helft moest dus zeker anders....

En dat deden we! We kwamen scherp uit de kleedkamer en liepen steeds verder uit. Na 60 minuten spelen stond er een stand van 31-23 op het scorebord en dat betekende: LANDSKAMPIOEEEN!!

Twee seizoenen bij VOC, twee keer op rij landskampioen. Dat is pas missie geslaagd te noemen!

Bekerfinale 

En het houdt niet op met die finales, want ook op 10 mei staat er 'Finale' in mijn agenda geschreven! Dan spelen we de bekerfinale tegen Quintus in Almere. De aller aller aller laatste wedstrijd van het seizoen en tevens mijn laatste wedstrijd in het shirt van VOC. Een heel onwerkelijk idee nog, maar des te mooier kan ik dit avontuur afsluiten. Er is immers maar één ding mooier dan het spelen van een finale en dat is de finale WINNEN!!